Over een 'leesfeestje' ...

In het tweede jaar tso (13 jaar) vroeg een leerling doodernstig of hij voor het boekverslag Geronimo Stilton mocht lezen. Nu vind ik van mezelf dat ik vrij tolerant ben als leerlingen met een eigen voorstel komen, maar ik heb dit dan toch maar niet toegestaan. Ook enkele boeken ‘voor volwassenen’ (die ze thuis uit de boekenkast hadden gevist), bleken (volgens mij althans) geen goed idee om ooit tot leesplezier te komen. Nooit was er een groter aanbod aan jongerenliteratuur en toch daalt het aantal jongeren dat spontaan aan het lezen slaat, als nooit voorheen. “Elk trimester lezen jullie een boek …” Het gemor dat onmiddellijk opstijgt, doet telkens opnieuw de wenkbrauwen fronsen. Twee lessen besteed ik doorgaans aan de manier waarop leerlingen het best een boek kiezen: genre (vergelijken met films), boekenzoeker.org, online catalogus van de bib met tal van verfijningsopdrachten (onderwerp, leeftijd …), achterflapteksten lezen, een eerste bladzijde lezen enz. Gaat het (ook hier) om keuzestress? Is er een te groot aanbod (bib, boekhandel ...) wanneer er geen kant en klare leeslijstjes worden aangereikt? Gaat het om een zekere gemakzucht (ik doe mijn best om het woord ‘luiheid’ niet te gebruiken)? Een kleine inspanning bij de keuze van een boek, vergroot de kans op leesplezier. (Bijna) iedereen zit telkens opnieuw met ernstige, grote ogen mijn tips te overwegen, tot ze die in de praktijk moeten toepassen. Dit schooljaar trok een filmpje op de website van ‘Klasse’ mijn aandacht. Toegegeven: de laatste tijd ben ik behoorlijk kritisch tegenover onderwijsvernieuwingen. In eerste instantie vond ik het maar niets. Het ging over een ‘leesfeestje’ in het … vijfde (!) secundair. Het initiatief was zo laagdrempelig als maar kon: één lesuur lezen. Toch besloot ik dit even bij mijn tweedes en derdes toe te passen. Toen ik de opzet uitlegde en het filmpje toonde (klik hier), begon iedereen bij het woord ‘leesfeestje’ spontaan te gniffelen. Blijkbaar zijn ook mijn leerlingen niet zo’n voorstander van verkleutering. Prompt veranderde het woord in ‘leesmoment’ en was iedereen voor het idee gewonnen: één uur geen les krijgen klonk voor iedereen aantrekkelijk 😎 . . Met drie opbergboxen vol eigen boeken, trok ik naar het lokaal. Tegen alle verwachtingen in, had elke leerling echter een eigen boek meegebracht. Ik had ook vermoed dat het leesmoment zo’n halfuurtje zou lukken, maar iedereen bleef een volledig uur in het boek verdiept. Uiteraard las ik zelf ook ;-) . Na het spontane experiment in het 1e trimester, spendeer ik bij het begin van dit 2e trimester ook één volledig lesuur aan lezen. Leerlingen krijgen twee weken tijd om een goed boek te kiezen, en tijdens het leesmoment ‘worstelen’ ze zich door de eerste hoofdstukken. Zodra die kaap genomen is, gaat het lezen, naar verluidt, veel vlotter. En jongens van wie ik het niet had verwacht, kwamen me vertellen dat "hun boek beter meeviel dan gedacht!" Sindsdien surf ik weer eens meer op onderwijssites. Er zit blijkbaar ook hier en daar wat koren tussen het kaf.